De Fransche School – Saman Amini | Saman Amini’s integratieplan

Toch ziet een groot deel van de Nederlanders dit ‘multiculturele experiment’ als een mislukking. Waarom is dat?

In de solovoorstelling Saman Amini’s Integratieplan neemt theatermaker, schrijver en performer Saman Amini de stand van de multiculturele samenleving op. De voorstelling is een collage van verhalen en observaties over integratie en Amini’s persoonlijke reis naar het ‘Nederlandschap’. In navolging van voorstellingen als A Seat at the Table en Nobody Home legt Amini wederom met scherpe humor en gevoel voor muzikaliteit de vinger op de zere plek. Met een mix van theater en cabaret houdt hij de multiculturele samenleving een kritische spiegel voor, maar schroomt ook niet om de hand in de boezem van zijn eigen gemeenschap te steken.

Saman Amini (1989, Iran) is een interdisciplinaire kunstenaar die werkt op het grensvlak tussen theater, film en muziek. In zijn voorstellingen komt alles samen: het zijn verhalen waarin dialogen, songs, spoken word, animatie en het direct aanspreken van publiek naadloos in elkaar overlopen, en waarin een kritische maar verbindende blik op de samenleving centraal staat. Na zijn opleiding aan de Toneelacademie Maastricht bouwde hij zowel in het theater als met zijn muziek aan een indrukwekkend oeuvre. Het grote publiek maakte met Amini kennis in Nobody Home (2015, regie Daria Bukvic).

Samen met zijn compagnon en filmregisseur Nima Mohaghegh maakte hij met Black Sheep Can Fly meerdere maatschappelijk relevante producties zoals: Samenloop van Omstandigheden (2016), A Seat at the Table (2017) en In het Hol van de Leeuw (2018). In 2019 werd A Seat at the Table genomineerd voor de BNG Cultuurprijs en won hij samen met de acteurs en Mohaghegh voor deze voorstelling de Toneelschrijfprijs. In datzelfde jaar bracht hij het boek Samenloop van Omstandigheden uit. Met zijn muziek heeft hij tot nu toe 900.000 streams en de videoclip voor zijn nummer Laat Me Toe werd genomineerd voor een Edison.

“De kracht van deze voorstelling zit niet alleen in de confronterende verhalen, maar ook in de beeldende details, de veelheid van overwegingen en emoties, de rauwe liedjes van Amini en het gloedvolle, uitstekende acteren.”
NRC (over A Seat at the Table)
“Pijnlijke, actuele voorbeelden van alledaags racisme in Nederland. Soms op humoristische toon, soms hard.”
De Volkskrant (over A Seat at the Table)