Muziek in de binnenstad Culemborg: Erny Green

Erny Green
In 1988 zegt Ernst Grevink de geordende maatschappij vaarwel om als straatmuzikant rond de wereld te trekken (Midden-Amerika, USA, Europa). Kille straathoeken wereldwijd, maar ook roemruchte podia als CBGB’s in New York, het zijn de ideale speelplekken voor de Nederlander in deze roerige jaren.

Als straatmuzikant schreef hij ooit een aubade aan de zelfkant waarmee hij voor vele kenners maar meteen het allerbeste Nederlandstalige lied over Utrecht aller tijden schreef (De Nacht). Uiteindelijk keert hij, door de mangel gehaald terug naar zijn thuisland en brengt in 1992 zijn eerste officiële soloalbum uit onder het pseudoniem Erny Green.

Vijfentwintig jaar en negen albums later is het Green gelukt zich bij de absolute top van de Nederlandse liedjesschrijvers te vestigen. In recensies keren kernwoorden als ‘authentiek’, ‘melancholisch’ ‘gepokt’, ‘gemazeld’, ‘doorleefd’, ‘rauw’, ‘ervaren’, ‘puur’, ‘ongepolijst’, ‘schurend’, ‘onheilspellend’, ‘ontregelend’ en ‘confronterend’ steeds terug met betrekking tot het werk van Erny Green.